تحلیل نمودار اربیت و موقعیت تقریبی مرکز شافت

معرفی دوره

همان گونه که می‌دانید داده‌برداری ارتعاشی از شافت یک تجهیز به چندین روش از یک ماشین انجام می‌پذیرد:

۱- اندازه‌گیری حرکت نسبی شافت

۲- اندازه‌گیری حرکت مطلق شافت

۳- اندازه‌گیری حرکت مطلق یاتاقان

در داده‌برداری ارتعاشی متداول که از ماشین‌ها انجام می‌شود، ارتعاشات مطلق پوسته یاتاقان اندازه‌گیری می‌شود. این موضوع در تجهیزاتی که فاصله پوسته تا بیرینگ کم است منظقی و قابل تجزیه و تحلیل به نظر می‌رسد. ولی در تجهیزات بزرگ مانند نوربوماشین‌ها که در آنها فاصله پوسته تا یاتاقان زیاد است، تجهیز مجهز به تعدادی سنسور مجاورتی می‌باشد که به کمک آنها ارتعاشات نسبی شافت نسبت به پوسته اندازه‌گیری می‌شود.

داده‌هایی که به کمک این سنسورها اندازه‌گیری می‌شود باید با تکنیک‌های خاصی تجزیه و تحلیل شده عیب‌یابی ماشین انجام پذیرد. در بسیاری موارد ارتعاشاتی که در توربوماشین‌ها به کمک سنسورهای سیزمیک اندازه گیری می‌شود متفاوت از داده‌های به دست آمده از ارتعاشات نسبی شافت است. نمودارهایی که از سنسورهای مجاورتی یا پروکسیمیتی به دست می‌آید شامل دو دسته اصلی یا جزء AC و DC است که جزء AC نمودارهایی همچون اسپکترام، اربیت، موج زمانی، نمودار کرکره ای، آبشاری و… را به دست می‌دهد و جزء DC اطلاعات استاتیک مانند دما، مقدار کلی ارتعاشات، موقعیت تقریبی مرکز شافت و… را به دست می‌دهد.

از آنجایی که تجزیه و تحلیل نمودارهای یاد شده در عیب‌یابی ماشین‌های بزرگ بسیار حیاتی می‌باشد، یک دوره آموزشی با عنوان تجزیه و تحلیل نمودار اربیت و موقعیت تقریبی مرکز شافت در نظر گرفته شده است.